Een rapportage van Hanneke Leroux
Wat een feest was het gisteren in de Chocoladefabriek waar Brecht Boekraad werd uitgeroepen tot de nieuwe Junior Stadsdichter Gouda.
De sfeer zat er meteen in. Thijs Jordaan speelde de sterren van de hemel met het nummer ‘Life on mars’ en de bezoekers die op zoek was naar een goed boek en nog niet tussen het publiek op de trap zaten stonden stil en luisterden mee.
De dichtkanjers Timo, Brecht, Nynke en Rosa brachten hun eerste drie gedichten. Ze wisten alle vier de aandacht van het publiek op de trap te vangen. Zelfs de jongsten waren muisstil. Na een muzikaal intermezzo van Thijs luisterden we naar de gedichten in opdracht: ‘Thuis in Gouda’. En welke Gouwenaar raakt dan niet in vervoering?
De jury had er duidelijk lol in maar had het ook moeilijk met de keuze.
Ik vond de mix van jong en oud heel inspirerend: de juniordichters jong (12 tot en met 17), de jury jeugdig, en de presentatoren gewoon grijs. Medepresentator Ruud maakte zich hardop zorgen toen ik bij het opspelden van de veer bij de afscheidnemende junior dichter Femke een knopje liet vallen op het gemêleerde kleed. Zou ik dat knopje wel weer terug kunnen vinden? En ik hoorde hem denken zou ze dan nog wel overeind kunnen komen. Zelf waagde hij zich er niet aan maar rende even later wel als een jonge hond de trap op om het publiek de gelegenheid te geven vragen te stellen. Ik bleef veilig beneden om de junioren de microfoon voor te houden.
De interacties waren grappig. Een klasgenoot vroeg zich af waarom hij niet van Nynke zelf gehoord had dat ze meedong naar deze belangrijke titel maar dat hij dit op de socials had moeten lezen. Iemand anders vroeg waarom de dichters van papier lazen en niet vanaf de telefoon (een vraag vanuit milieuoverwegingen misschien, zonde van het papier?). Maar de dichters waren het met elkaar eens: lezen vanaf de telefoon is niet netjes, de telefoon moet weggeborgen zijn. Alle vier schrijven ze hun gedichten op papier. Dat leidt niet af, vertelden ze, je gaat meer de diepte in. Aan het papier toevertrouwen heet dat.
Ik wierp een blik op het handschrift van één van de dichters. En dat raakte me. Zolang er zulke kanjers zijn dan komt het wel goed met onze stad.
De reden dat ik hier sta
Hier op deze plek
Hier
Ja
Hier
Stond een man
Die de hele dag chocolade maakte
Voor de mensen om van te genieten
Daar
Ja
Daar
In dat huis
Woonde een kind
Dat angstig naar de lucht keek
Bang voor de bommen van de oorlog
Om die hoek
Bij het winkeltje om die hoek
Die
Ja
Die
At een jonge vrouw
Haar allereerste stroopwafel
Ergens
Op het plein
Het
Plein
Ja daar
Zag een oudere man de stad in vlammen opgaan
Vroeger
In een tijd lang geleden
Was er een graaf
Die Gouda stadsrechten gaf
Al deze mensen
Voor ons
In het verleden
Zijn de reden dat ik hier nu sta
Brecht Boekraad
.
