niets meer te zijn
dan een wakend kind op zee
verwonderd kijken naar de maan 
die verbleekt bij het
naderen van de zon
kort na middernacht

niets meer te zijn
dan een wakend kind op zee
wachten op het wonder
van wassen en ondergaan
is wonen in een oertijd
met oude klanken

niets meer te zijn
dan een wakend kind op zee
luisteren naar de nacht
met woorden van de wind
en de stem van het water


Inez Meter

Vensters op de horizon

zoals
de zon onderging
zie ik haar opkomen
bloedwarm
maar dakloos

*

om 6 uur vroeg
terug uit de polder
iedereen sliep nog
vogels zongen
een
welkomstlied

*

geef mij de boerenhoeve
laag
met vensters op de horizon
onder het rieten dak
nestelen vogels
zwaluwen vliegen om
langs de gekartelde wegrand
loopt een mens

*

spanning van gisteren
lost zich op in de morgen
waaiert uit over de polder
tot ik weer zorgeloos ben

*

lijnen van sloten
in grasland
een dromende vogel
in kroos
wuivende wilgen
tegen witgevlekte lucht 

dit is bestaan

*

een blauw jack
klompen
en een pet wilgen omlijsten zijn leven
vogels vliegen in en uit
na de zaadval
rijpt het koren

*

de sloot 
verheugt zich
in het waden
van deze 
volslanke reiger

*

overeenkomst van
eendenspoor in het water
met een vogelvlucht

*

groene
gebogen wilgen
dragen
een sluier van regen
vandaag

*

het glimmend 
bruin
paardenlijf
verraadt een regenbui

mijn haar is nat

*

tegen het donker
valt het verlangen in als
een getijdestroom

*

dim de lichten
je verblindt het land
sluit je mond
je overschreeuwt de vogels

wie zei toch:
je mag niet praten
als een ander spreekt

*

Inez Meter