Van bovenaf ziet de stad er niet anders uit
Nietsvermoedende mensen
komend en gaand wie weet waarheen
de Goudse contouren en grenzen
onmiskenbaar herkenbaar
maar vanbinnen broeit er iets
Het is nog licht. De avond valt voor het eerst weer helder
en zacht
Een enkel wolkje aan de lucht
Een wethouder fietst
eenzaam weg van het Huis van de Stad
Iets grijpt ons dan naar de keel we weten niet wat
Van bovenaf ziet alles er nog hetzelfde uit
Vanbinnen broeit er iets
Het gaat over grenzen
Het gaat over politiek
De teerling wordt geworpen
De nacht valt radeloos over onze stad
politiek
Gouda bij nacht
Van bovenaf ziet de stad er niet anders uit Nietsvermoedende mensen komend en gaand wie weet waarheen De Goudse contouren en grenzen onmiskenbaar herkenbaar Maar van binnen broeit er iets Het is nog licht. De avond valt voor het eerst weer helder en zacht Een enkel wolkje aan de lucht Een wethouder fietst eenzaam weg van het Huis van de Stad Iets grijpt ons dan naar de keel we weten niet wat Van bovenaf ziet alles er nog hetzelfde uit Van binnen broeit er iets Het gaat over grenzen Het gaat over politiek De teerling wordt geworpen De nacht valt radeloos over onze stad
Balzaal van het bestuur
Ik schrok niet. Toen de eerste partijen samen dansten en hun voeten sneden bij de samba van arrogantie op de bebloede scherven van hun nederlaag. Ik schrok niet. Toen de andere coalitie in brutaal geniep de polka danste met getrokken neuzen naar geplakte pleisters aan de zijkanten. Ik schrok niet. Toen de Positieven polonaise liepen en hun vrienden verraadden door de rij te verlaten om zingend te zoeken naar oude liefdes. Ik schrik. Hoe mijn stem versterft tussen minachtend gewals van parende politici in de balzaal van het bestuur waar de vloer vol ligt met gebroken respect. Ruud Broekhuizen