Gouda bij nacht

Van bovenaf ziet de stad er niet anders uit
Nietsvermoedende mensen
komend en gaand wie weet waarheen
de Goudse contouren en grenzen
onmiskenbaar herkenbaar
maar vanbinnen broeit er iets

Het is nog licht. De avond valt voor het eerst weer helder
en zacht
Een enkel wolkje aan de lucht
Een wethouder fietst
eenzaam weg van het Huis van de Stad

Iets grijpt ons dan naar de keel we weten niet wat

Van bovenaf ziet alles er nog hetzelfde uit
Vanbinnen broeit er iets
Het gaat over grenzen
Het gaat over politiek
De teerling wordt geworpen
De nacht valt radeloos over onze stad

Gouda bij nacht

Van bovenaf ziet de stad er niet anders uit 
Nietsvermoedende mensen
komend en gaand wie weet waarheen 
De Goudse contouren en grenzen 
onmiskenbaar herkenbaar
Maar van binnen broeit er iets

Het is nog licht. De avond valt voor het eerst weer helder 
en zacht
Een enkel wolkje aan de lucht 
Een wethouder fietst
eenzaam weg van het Huis van de Stad

Iets grijpt ons dan naar de keel we weten niet wat 

Van bovenaf ziet alles er nog hetzelfde uit
Van binnen broeit er iets 
Het gaat over grenzen 
Het gaat over politiek
De teerling wordt geworpen
De nacht valt radeloos over onze stad 

Balzaal van het bestuur

Ik schrok niet.
Toen de eerste partijen
samen dansten en
hun voeten sneden
bij de samba van arrogantie 
op de bebloede scherven
van hun nederlaag.

Ik schrok niet.
Toen de andere coalitie 
in brutaal geniep
de polka danste
met getrokken neuzen 
naar geplakte pleisters 
aan de zijkanten.

Ik schrok niet. 
Toen de Positieven polonaise liepen en
hun vrienden verraadden
door de rij te verlaten 
om zingend te zoeken 
naar oude liefdes.

Ik schrik.
Hoe mijn stem versterft 
tussen minachtend gewals 
van parende politici
in de balzaal van het bestuur
waar de vloer vol ligt
met gebroken respect.

Ruud Broekhuizen