Het was aardedonker, maar wij waren vertrouwd met het park. Wisten de paden. Kenden de bomen. Vonden de vijver. Legden ons neer in het gras. De grond was warm. De nacht was een deken waaronder wij samen de liefde bedreven. De maansikkel hoog aan de hemel een glimlach, geen mes nog. Jan Graafland
liefde
Sloop de Muren
Sla tegen de muren van de kazerne. Met bulldozers en betonnen ballen. Verpulver het cement dat onze vrees voor de koude oorlog vastlijmde aan de hoop op vrijheid. En ontsteek een fontein van vuurwerk terwijl we dansen op het vlakke zand met wildvreemden. Dicht tegen elkaar. Nooit meer iets tussen ons in. We slaan tegen de tegels van de moskee. Met jihadpreken en rollende hoofden. Zetten een muur tussen juffrouwen in korte rokjes en moslimmannen in een lange jurk. Leggen de kooltjes op de barbecue, of trekken ons onverdoofd terug in onze achtertuin. Met een eigen hekje. Zonder uitzicht op de buren. Ik wil dansen. Dicht tegen je aan. Ruud Broekhuizen