Een wijs man zei eens (het had Jan Graafland kunnen zijn): Iedereen zou eigenlijk niet meer dan z’n eigen tuintje moeten onderhouden Maar de wereld is groot Niet van gevaren ontbloot Door de eeuwen heen is andermans tuin altijd begeerd Moet steeds weer ten koste van veel - vaak teveel de les worden geleerd dat het genoeg kan zijn je eigen tuin te wieden Bijvoorbeeld door wat anjers te planten en zodra ze in bloei zijn van hun witte bloemen te genieten Dus vandaag, hier, planten we aandacht Niet meer dan Anjergroot maar niet van belang ontbloot Aandacht voor wat is gedaan en aangedaan Aandacht voor wat is geweest en gevreesd Totdat wij met ons simpele planterswerkje die vrees achter ons kunnen laten in het eigen perkje Peter Noordhoek
vrede
Over de brug
Ook wij zijn aan het moorden
Op zijn zachtst gezegd met woorden
eerst in het hoofd, vervolgens op twitter of erger
Kunnen we nog zijn als in een kindergeheim
Steentjes gooiend in het water
Geen verleden maar: als dan en: later
Ik aan jouw kant, jij aan die van mij
Woorden van haat er
drijven er steeds minder voorbij
En dan bouwen we samen een brug
Dan ben ik de pijler en jij
de sterke rug
En dan spelen we dat er hier
onder ons geen kloof zal zijn maar een rivier
En dat dan de nevel boven de rivier langzaam optrekt
En dat dan het water een helder inzicht opwekt
Helderder dan het water uit de diepste bron
En dat dan God, alle sterren, de maan en de zon
boven en onder onze brug
gewoon van ons samen zijn
En dan ben ik die duif van honderd pond
en dan land ik op jouw rug!