Maand: september 2024

Dag buurvrouw …

Jeffrey van Geenen

Onze buurvrouw gaat verhuizen
ze woonde hier al vijftig jaar
en ik ik woon hier nog maar net
een jaar of drie misschien en nee
het is niet dat ik haar zo vaak sprak
het is niet dat ik bij haar zo vaak kwam
het is haar zien lopen
iedere dag
door onze straat
het is de warmte
in haar stem
als ze vraagt hoe het gaat

het gaat goed buurvrouw
maar jij gaat er vandoor
en wij
de rest van de straat

het gaat goed buurvrouw
maar wij blijven en missen je straks
in de dag-in dag-uit
dingen die je doet
waarmee wij zo zijn vertrouwd
in de wijk in de dag
ach

onze buurvrouw gaat verhuizen
ik heb haar sleutel klaargelegd
voor de dag dat ze zegt dat de kat
geen eten meer hoeft
omdat ze nu echt overgaan

en ik veins blij te zijn voor haar
maar onze buurvrouw gaat verhuizen
en lacht, wuift nog eens naar de straat
zegt: de kopers zijn leuke mensen
ze passen hier echt
en zij kan het weten
maar ik nog niet

en de straat
zal haar missen.

Jeffrey van Geenen

Zullen wij een wijk opschuiven?

Jeffrey van Geenen

In iedere buurt staat een partytent
met vers gezette thermosflessen
thee van Miriam koffie van Rachid
de buren die je dagelijks ziet op straat
zwaaien naar de buren die vaker binnen blijven
ze zwaaien vanachter hun ramen terug

mag ik vandaag een andere buurt
ik ben de mijne nog lang niet zat
maar de jouwe heb ik
nog niet gehad nog niet gekend
ik weet niet waar jij bent als je thuiskomt
wie naast je woont
wat jullie daar samen doen

al woon ik een kilometer bij jou vandaan
al lijken we in bijna niets in
wat we denken wat we vinden
wat we eten hoe we heten
toch horen we bij elkaar
wij zijn Gouwenaars
en daarin zijn wij gelijk
al woon ik in een andere wijk dan jij
we steken onze hand op
knikken naar elkaar
jij
bent mijn buur.

Nieuwe Bestuurscultuur

Jeffrey van Geenen

Hij lag er nachten wakker van
schoof de beslissing voor zich uit
maar vanmorgen stond hij op
en vond een reden
voor zijn rol

“Leden van de Staten
lieve jullie allemaal
het gewauwel in de Kamer
werd mij dit jaar te brutaal
de opgefokte sfeer en het sneren naar elkaar
maakten mij kwaad – nu is het klaar
vandaag is Prinsjesdag

ik kan mij geen crisis heugen
of ik sloeg mij er doorheen
ik kan bewezen beter stamelen
dan welke premier
en ik bezweer u dat ik u hier graag
wat eerder mee had verrast
maar bij koninklijk besluit heb ik
vandaag het parlement afgelast
ontbonden want fair is fair
regeren als een vorst
klinkt pas echt extraparlementair

ik heb er lang over nagedacht
wat ik jullie voor zou lezen
maar bij deze: hou je mond
en doe normaal
alleen mijn dochters
mogen zich als prinsesjes gedragen
en wen hier maar aan
dit zijn de nieuwe Prinsjesdagen.’

ZKH Willem-Alexander
en zijn Goudse ghostwriter
Jeffrey van Geenen

Weer een nieuwe winkel in de Goudse binnenstad!

Jeffrey van Geenen

Wie wist nog hoe dille rook
of hoe je kamille herkennen kon
tot deze dag drommen
over Kleiweg Hoogstraat en Markt
naar een nieuwe winkel trokken
zich daar langzaam lieten zakken
in een zee van droogbloemen
tafellakens en melanges

en met een linnen lach
als tevreden klant
volkomen zen het pand verlieten
om vast nog vaker weer te keren
wat een winkel

je wist niet eerder
hoe nodig je dit had
(wat is het eigenlijk
maar het staat vast goed)
en je hebt er nog lang niet
genoeg van
in de huiskamer van je stad.

Jeffrey van Geenen

Raamkatten

Jeffrey van Geenen

Voor mij is het simpel
ik ben niet degene
die zomaar door glazen staart, nee,
dat ben jij

kijk maar:
kijk me gaan of liever gezegd
zie mij hier uitgebreid uitgestrekt liggen
genieten van de zon

ik zie je wel staan
ik voel hoe je mij zonder schaamte aangaapt
mij uitgebreid aanstaart
ik kan het hebben
bewonder mij maar

bedenk je
hoe ik zou voelen tegen je vingers
tegen je benen
dicht op je huid
zachtjes zacht zo veel zachter dan jij

ik steek mijn tong uit
lik me schoon
draai een rondje
op mijn kussen naar de zon
en soes wat, slaap
droom van vogels en vlinders en
het geluid van de blikopener
hallo! zegt hij hoopvol
hallo schoonheid kom maar eten
in de hoop dat ik eventjes
bij hem kom staan

raak me niet aan behalve
nee raak niet maar kijk me
kijk me gaan of liever gezegd
zie mij hier uitgebreid uitgestrekt liggen

dat is mijn geschenk aan jou
jij die achter mijn raam voorbijgaat
jij mag dat
kom nog maar eens kijken
hoe prachtig ik ben, ik

ben raamkat.

Jeffrey van Geenen

naar aanleiding van de expositie ‘Raamkatten’ van Astrid den Haan