Dit huis gaat door! Zo smal als het is Zo lang als het is Zo recht als de sleuf er onder is van rinket tot riool Kronkelt het huis ook nog Eens als een slang om zijn as Gooit zijn hele en halve daken omhoog Jaagt houten trappen bijna loodrecht er achteraan En gooit na vele stappen er nog een uitbouw achteraan En wie dan eindelijk bij het verre geprofileerde kruiskozijn en de oude bakkersoven staat Ziet dat het nog groen en glorieus verder gaat Want pas bij de Motte mot het stoppe Mooi dat hier in Gouda huizen als deze zijn die schijnbaar klein hun lange lengte door Gouda leggen Peter Noordhoek
Motte
De Motte
In het hart van het nat kwam de Motte Een zandstrook naar niets Een steen in een kring van water en steeds meer iets Een verhoging, maar hoe hoog? Met opbouw, maar hoe groot? Wat we weten is vaak net zo zacht als het veen om de Motte heen Wel laat zich dit vermoeden: men was daar niet alleen Over water, door het veen kon men elke dag nieuwe reizigers begroeten Ik woon daar nu zelf langsheen bij een sloot die ooit slotgracht was bij schaarse aarde zompig te leen: een Motte met als motto ben je in ’t veen, moet je hier langsheen