Auteur: Timo van Gastel

(zonder titel)

Timo van Gastel

Hier in Gouda
Woonde een kind
Een joods kind
Hij was blij
Blij, maar vooral vrij
Dat was ook normaal
Gewoon, heel normaal
Tot 1939, het rampjaar
Toen werd vrijheid gek
Het werd raar

Daar in Oekraïne
Woont een kind
Een normaal kind
Zij was altijd aan het spelen
Spelen, nooit vervelen

Maar nu kan ze zich niet eens meer vervelen
Daarvoor is ze te bang
Voor wat er gaat gebeuren
Met haar en haar land

En zullen er over 100 jaar
Nog kinderen in oorlog leven
Of is het dan slechts een woord
Gek en raar
En door iedereen vergeten

Maar wat oorlogen hebben gedaan
Door het vernietigen van zoveel levens
Daar zal elk jaar
Bij worden stilgestaan
Zodat we het nooit vergeten.

Timo van Gastel

Lente

Timo van Gastel

Soms heb ik het gevoel
Dat ik ’s winters lig te slapen
En dat ik halverwege april
Eindelijk begin te ontwaken

En tegelijkertijd als ik ontwaak
Komen de planten uit hun winterslaap
De bomen worden groen
En de bloemen krijgen kleuren
Zonder er iets voor te doen
Zie ik de wereld opfleuren

En ook van binnen verandert er iets
Als de zon begint te schijnen
Wil ik niet meer langer
In mijn huis verdwijnen
In plaats van FIFA spelen
En me daarbuiten veel vervelen
Doe ik nu de offlineversie ervan
Voetballen met vrienden tot ik niet meer kan
En het bevalt me prima
Hier kan ik wel gewend aan raken

Want ik denk dat we na die lange donkere maanden
Vol met kou en nattigheid
Wel even toe waren
Aan wat lente vrolijkheid

Timo van Gastel

Reizen door de tijd

Timo van Gastel

Ze reisde door de tijd voor bijna 100 jaar
En nu op mijn 13de neem ik het over van haar
En tijdens haar leven
Zag ze alles veranderen
Maar de gebouwen bleven
Ook het stadhuis en de Sint-Jan
Ze hielden stand
Als levende herinneringen
Van een uitgestorven tijd

Als start van een nieuwe tijdreis
Want ik ben begonnen met mijn reizen
Door naar ze te kijken
En proberen te begrijpen
Hoe ze ooit zijn gemaakt
En wat voor mensen hebben het gedaan
Soms stel ik mij dat soort vragen
En door die bij me te dragen
Voelt het alsof ik door de tijd heen reis

Ook denk ik als ik naar school fiets
Langs de Hoge Gouwe
Misschien keek Inez Meter tientallen jaren geleden
Naar precies dezelfde gebouwen
In dezelfde straat en dezelfde wijk
Maar gescheiden door de tijd

En de tijd is niet ons enige verschil
Want hoewel ze veel heeft gedaan
Is ze nooit uit Gouda weggegaan
Maar ik wil niet voor altijd in Gouda blijven
Daarvoor wil ik veel te graag rond de wereld reizen
Maar ik wil wel naar mijn jeugd in Gouda kunnen kijken
En een gevoel van trots en dankbaarheid krijgen.

Timo van Gastel

Thuis in Gouda

Thuis in Gouda

Timo van Gastel

Ik droomde dat ik wakker werd op een andere plek
Wow, verlost van meesters en juffen,
Geen wekkers, vervelende taken
Huiswerk maken, ben je gek
Het stoplicht op de Kleiweg, was er niet
Knoeien bij het ontbijt, niemand die het ziet
Niet voor acht uur op hoeven staan
Supersnel eten, Supersnel fietsen
Oh nee, gymschoenen vergeten

Op die andere plek zijn
Geen ouders die zeuren over chocolademondhoeken
Over Schermtijd, kamer opruimen
Of tandpastavlekken op broeken
Zoveel ijsjes eten als ik kan
Wow, lekker dan

Maar, schiet me opeens te binnen
Op die vreemde plek
Kan ik daar David Gelato wel vinden
En kan ik daar wel jachtseizoen spelen
Op een grote drukke markt
Door lange dunne steegjes rennen
Snel een goede verstopplek zoeken
En alle geheime hoeken verkennen
Kan ik daar gamen bij de buren
Tijdens een regenachtige dag
En uren naar FIFA turen
Zijn daar wel mijn kippen Happie en Tokkie
Die piepen en pokken
Als ik ze met druiven probeer te lokken

Dan word ik wakker, de wekker gaat, de droom is voorbij
Juffen en meesters wachten op mij
Terwijl ik me onder de dekens uit woel
Na die droom weet ik eindelijk zeker
Dat ik me hier thuis voel

Timo van Gastel