Ik hou van mensen. Maar niet altijd.
Ik hou van Gouda. Maar niet altijd.
Ik hou van jou.
Ik hou van mensen die ook een hekel hebben
aan het woord diversiteit om te benadrukken
dat andere mensen ook mensen horen te zijn.
Lees in ieder gezicht een verhaal
De rimpels rond je mond zijn een roman.
En in iedere stem hoor je een gedicht.
Je ogen zingen een nog onbekend lied.
Er zijn liedjes van ver weg en liedjes van dichtbij.
In accenten die ik niet thuis kan brengen
Die hier desalniettemin thuis zijn.
We weven in en rond elkaar op straat
draaien misschien wel dezelfde cirkels.
Maar ik zag je pas voor het eerst
online op een foto in een krant.
Die vertelde me de andere kant.
Ik wist namelijk nog niet dat jij er ook was.
Het spijt me als ik boos tegen je deed
toen we tegen elkaar aan botsten in de Hema.
Je kende mijn verhaal niet.
Het was een slechte dag.
En je deed zo aardig ondanks mijn norsheid.
Je had een goede dag.
Ik hou van mensen. Maar niet altijd.
Ik hou van Gouda. Maar niet altijd.
Ik hou van jou.
Ik hou van mensen die met andere mensen praten.
Mensen die weten dat de we allemaal maar één taal begrijpen
Die taal is liefde. Kijk in mijn ogen.
Hier mag je even staren, gluren, ongegeneerd kijken.
Staar maar naar mijn foto.
Ik hou van jou.
–
Chris Bellekom
Stadsdichter van Gouda
Voorgedragen tijdens de opening van de expositie Gezichten van Gouda.
03-05-2025 – Jeruzalemkapel