Inez Meter overleden

hoe zou het zijn
als men plotseling verdwijnt
zou er een lege plek zijn op de aarde
een lege plek ergens in een hart

of is het zo 
dat men verdwijnend 
ergens 
de juiste plek vult op de aarde
de juiste plek vindt in een hart

Woorden van Inez Meter, eerste stadsdichter van Gouda, oudste ereburger van Gouda, beschermvrouwe van de stichting Stadsdichter, kunstenares, betrokken mens en nog veel meer dan dat. Ze is op 10 oktober 2022 in alle rust overleden.

klaar voor de reis door het lage land
in de smalle boot van mijn gaan
naar een land zonder woorden
waar ik woorden van droomde 
waar ik ben
en niet ben
waar het zijn
weerspiegelt in het water

De gedichten van Inez hebben geen titels en geen hoofdletters. 
Het zijn stuk voor stuk prachtige ontroerende gedichten, soms met een door haarzelf vervaardigd kunstwerkje erbij. Uitgebalanceerde werkjes, wenswoorden, kleuren, generfd blad op geschept papier. Eeuwig houdbaar. 

Woorden. De woorden komen vanzelf zei Inez vaak geruststellend. 

Woorden. Ze waren te vinden in lades en kasten van haar authentieke woning. Inez wist precies waar ze lagen en we lazen ze hardop. Inez met haar melodieuze stem. Regelmatig vertelde ze er iets bij. ‘Ik moet er nog wel achter kunnen staan’, verzuchtte ze soms. We zochten en rangschikten. De bundel Leef tijd  is hieruit geboren. Pure poëzie.

Woorden, ik moest ze zelf zien te vinden. Inez leunend op haar stok tegen de muur van haar woning. Prachtige vrouw in prachtige jurk. Met een hoofd vol woorden, woorden ontsproten uit een oudere generatie. Ik probeerde beelden van haar om te zetten in woorden. En als ze sprak dansten de woorden als nachtvlinders rond het kaarsenlicht, de vleugels openvouwend tot duizend en één gedicht. Woorden zo jong, zo oud maar ook zo pijnlijk mooi vertrouwd. 

Woorden. Inez gaf ze.

Niets meer te zijn dan een wakend kind op zee