Raamkatten

Voor mij is het simpel
ik ben niet degene
die zomaar door glazen staart, nee,
dat ben jij

kijk maar:
kijk me gaan of liever gezegd
zie mij hier uitgebreid uitgestrekt liggen
genieten van de zon

ik zie je wel staan
ik voel hoe je mij zonder schaamte aangaapt
mij uitgebreid aanstaart
ik kan het hebben
bewonder mij maar

bedenk je
hoe ik zou voelen tegen je vingers
tegen je benen
dicht op je huid
zachtjes zacht zo veel zachter dan jij

ik steek mijn tong uit
lik me schoon
draai een rondje
op mijn kussen naar de zon
en soes wat, slaap
droom van vogels en vlinders en
het geluid van de blikopener
hallo! zegt hij hoopvol
hallo schoonheid kom maar eten
in de hoop dat ik eventjes
bij hem kom staan

raak me niet aan behalve
nee raak niet maar kijk me
kijk me gaan of liever gezegd
zie mij hier uitgebreid uitgestrekt liggen

dat is mijn geschenk aan jou
jij die achter mijn raam voorbijgaat
jij mag dat
kom nog maar eens kijken
hoe prachtig ik ben, ik

ben raamkat.

Jeffrey van Geenen

naar aanleiding van de expositie ‘Raamkatten’ van Astrid den Haan

Heldendaad

Je redt de wereld
niet als in de films
met superkrachten en een cape
of met een high-tech harnas

nergens voor nodig:
laat maar zien
wat je zelf in huis hebt
ga vlot aan de slag

red morgen maar het land
maar nu eerst de buurt

het eindigt niet met een kater
echte helden wachten niet tot later

Jeffrey van Geenen

Drie jongens met een vlot is gelukt wat de brandweer niet voor elkaar kreeg: het redden van kat Rafi (op deze foto staat Kees voor hem model) uit een rioolbuis aan de Goudse grachten. Dus als stadsdgedicht een ode aan alledaagse helden!

voor Julian, Remi en Daan
en voor Rafi en José