Het antwoord maakt de vraag bijzonder
want ik kan niet leven zonder
het kind dat onvoorwaardelijk voor mij kiest
Sinds ik mijn liefste heb verloren
fluistert zij woorden in mijn oren,
brengen brieven haar tot leven
ooit door haar voor mij geschreven
Eeuwenoude toekomstdromen
ontwaakten tijdloos in mijn brein
hebben mij van ver doen komen
Om hier en nu mezelf te zijn
Sinds ik samen met mijn kind
oude wetten kon ontvluchten
voelt het leven luchtig licht
onder zuiverblauwe luchten
Nu wij kleuren mogen dragen
in voltooid verleden tooi
versmelt wit in bruine chocolade
tot vriendinnentrots en pauwenmooi
Dit antwoord maakt de vraag bijzonder
want ik kan niet leven zonder
het waarmaken van mijn laatste dromen
in emotionele afscheidspijn
wetend dat het goed zal komen
Omdat wij op de keien van deze stad
bevlogen geloven, inspirerend geven
vragende vertellers zijn
daarom gaat het goed in ons leven
Maand: juli 2016
Het laatste woord
Nu Brussel weent om haar verloren kinderen heeft de lente zich teruggetrokken Als de norm zich nog voedt vanaf een geboorte in veiligheid voorbeeld en liefde kunnen we nog spelen Nu de norm nog uitdroogt vanaf een geboorte in oorlog gevangenschap en haat kunnen we slechts vluchten Nu we van elkaar vervreemden en als ontheemden over onze schouder kijken dwalen we doelloos Nu onze normen en waarden niet meer heilig zijn en wij niet meer veilig zijn sluiten we grenzen Zolang er onder ons nog gelijken zijn die vragen durven stellen niet per se over die ander maar vooral over zichzelf vinden we elkaar in dat laatste woord de laatste norm Pluriform De lente is nog niet begonnen nu een moeder weent om haar verloren kind