tussen duizenden meningen kan je verdwalen als op open zee het gelijk is overal aanwezig waar ga je heen, met wie moet je mee? democratie is die veelheid aan stemmen niet één kapitein zet de koers uit; wij allemaal bepalen de richting met stemmen wel overheerst steeds een ander geluid massa spreekt niet met één mond maar met vele Als je in het kabaal je eigen taal niet hoort Als je, je niet meer kunt vinden in het geheel Weet dan dat de wind kan draaien Elke keer weer wordt de horizont Gemaakt door rode vakjes Dus kleur vooral mee en Speel een kompas Klara Smeets
Klara Smeets
Gedichten van stadsdichter Klara Smeets
reservoir
tienduizenden harten gaan hier op reis in Google maal gedachten vermenigvuldig ze met schouders die anderen dragen plus handen die geven zonder te vragen tel er miljoenen pogingen bij op om te vinden, te verbinden te vernieuwen aangevuld met alle plannen die nog worden gedroomd en je ziet het potentieel van de stad Klara Smeets
oase
vanuit de spoortunnel fiets ik de stad in de wind is een wand die ik moet breken een najaarsregen miezert me grauw maar dan zie ik de lichten weer hangen de Kleiweg is een vreugdevuur een ogenblik waan ik mij jonkvrouw fantaserend van trotse poorten en een machtige stadsmuur Klara Smeets
Oproep
zie de stad als een zwembad om in te duiken beleef haar ruimte; ze nodigt je uit baad in de golfslag van dag en nacht ontspan en laat het tobben varen hier tref je elkaar, hier kan je gesprekken sparen overal beweging, wat is Gouda zonder water? zie de stad als een zwembad om in te duiken beleef haar ruimte; ze nodigt je uit om samen te komen, de grond te gebruiken de tijd te verdrijven binnen en buiten zo veel levens, zo veel bedrijvigheid en momenten stromen langs je heen zie de stad als een zwembad om in te duiken Klara Smeets
Erasmus
“reizigers zijn wij in deze wereld, geen bewoners” , zegt hij, terwijl hij opduikt in de stad de woonplaats die hij eens verlaten had om te vergeten, om meer te weten, om te ontdekken nu vind ik hem op steeds meer plekken sprekend terug ik kom hem tegen bij de koster hoor hem prevelen in een tuin zie hem dralen bij een stadsgids die zijn levensloop uitspelt en herken hem in zijn moeder die zo graag van hem vertelt hij bereisde zo veel landen en bereikte er nog meer met woorden die riepen om verandering nu eeuwen later, is hij nog steeds niet stil maar laat zijn stem weer horen in de straten van zijn jeugd Klara Smeets
weerzien
terug van pittoreske vakwerkhuizen watervallen, forten, tuinen oogt de stad mij ruim genoeg de markt omarmt me genereus en gevels groeten mij vertrouwd terug op dit plein mis ik niets behalve een fontein misschien die je slenterpas zo mooi begeleidt Klara Smeets
reprise
zwermen zonnehoeden, rugzakken buidels en omgeknoopte regenjassen vullen het marktplein in een geheimzinnige cadans klitten samen het doek gaat weer omhoog en een oud gebouw is toneel voor de zomer speelt Nederland in honderd talen met ingehouden adem wordt er gewacht op de poppenkast van een graaf die stadsrechten schenkt de wijzer schuift naar het hele uur en in een oogwenk staat er een paleis Klara Smeets
twijfelachtig
de zomer kwam met horten en stoten ze verslikte zich, struikelde glipte weer weg en bloosde even verstopte zich telkens in najaarsregen bij terugkomst terwijl de stad blakend wachtte haar markt trok een goudgeel zandstrand aan en iedereen was klaar voor nachtenlang behangen met buitenlucht maar de zomer zuchtte verlegen Klara Smeets
Stel
dat de stad een huiskamer is de deur staat altijd open gasten blijven hangen in gesprek met een ander omdat ze ‘en passant’ een metgezel herkennen in een voorbijganger in zo’n plaats wordt gejaag vervangen door aanwezig zijn geef Gouda een bank om op neer te ploffen en we vullen de ruimte met ontmoeten en vinden en in elke groet bouwen we een thuis Klara Smeets
hoorzitting
getouwtrek is er steeds, tussen de kordaten; advocaten van de rust en eisers van beweging ze hebben allen, ja allemaal een mening over de zevende of eerste dag van de week en wat hij de stedeling moet geven; gepaste stilte of meer reuring lege straten, nee tassen vol hoe open mag de zondag zijn? de een schermt met bezinning en traditie de ander weet een einde aan de crisis zo ziet tweedracht er dus uit en zo al vele jaren maar in alle onenigheid zoekt men nu echt naar een goed besluit is er ook een rechter?