Hier in Gouda
Woonde een kind
Een joods kind
Hij was blij
Blij, maar vooral vrij
Dat was ook normaal
Gewoon, heel normaal
Tot 1939, het rampjaar
Toen werd vrijheid gek
Het werd raar
Daar in Oekraïne
Woont een kind
Een normaal kind
Zij was altijd aan het spelen
Spelen, nooit vervelen
Maar nu kan ze zich niet eens meer vervelen
Daarvoor is ze te bang
Voor wat er gaat gebeuren
Met haar en haar land
En zullen er over 100 jaar
Nog kinderen in oorlog leven
Of is het dan slechts een woord
Gek en raar
En door iedereen vergeten
Maar wat oorlogen hebben gedaan
Door het vernietigen van zoveel levens
Daar zal elk jaar
Bij worden stilgestaan
Zodat we het nooit vergeten.
Timo van Gastel