Ik ben dichter en mag spreken.
Hoewel onzichtbaar,
Hoort u alles wat ik wil.
Er zijn landen waar poëzie
Niet praten mag.
Waar dichters in de aanval gaan,
Met megafoon een handvol kopers
Van supermarkt of slagerij
Bedelven onder woorden,
Omdat verder in de stad
Macht en onrecht
Een homo of een lesbo
Het recht op warmen aan een kaars belet
En kassa tot kansel wordt gesmeed
Om te zeggen wat je redden kunt
Uit de puinhoop van een pennenlikker,
Bureaucraat, of president-proleet.
Dames-dichters:
Gouda’s Roze Stad omarmt
Met kaarsenarmen
Dennentakken,
Uw liefde voor elkaar,
Uw kracht van eigen woorden.
En als u ook maar eenmaal denkt
Aan verdrukte Braziliaans poëzie:
Ben ik groter dicht dan dichter
En heb ik alles wat ik wil.
Pieter Stroop van Renen
Dit gedicht is een ode aan de Braziliaanse, activistische poëzie-groep Slam das Minas, die in Brazilië strijdt voor LHBTI-gelijkheid.