Gouds Keramiek

Tot de dag klaar is
graaft hij met blote
kolenschoppen
geulen in Goudse aarde
met blaren die barsten
uit zijn gebruinde vel
en eeltjaren
gebakken in zweet

Uitgestoomd met zeep
drinkt hij met gulzige slok
schuimend gerst weg
als zij dansend op schoot
zijn droge wangen streelt
tot hij stralend opgaat
in liefdesjaren
afgekust in extase

Mooier met de dag
rimpelt de vermoeidheid
in zijn huid
tot hij valt en gebroken
weggedragen in het gat
waar tranen neerdalen
op zijn jaren
als kwetsbare klei

Ruud Broekhuizen