Dromen na Corona

Ik droom van dichten na Corona
als alles weer kan rijmen
zoals het nu niet doet

Ritme is er wel - lange dagen
van opstaan en weer naar
bed gaan
van achter laptop
stofzuiger en weer naar
bank en TV gaan

Maar rijmen, in de zin dat
het klopt
en niet zomaar stopt
doet het niet
Er is publiek, maar dat zie ik niet
Er zijn woorden, maar klanken hoor ik niet
Niet echt

Ik droom van dichten na Corona
Dan gaan ogen
handen 
en lijven elkaar weer ontmoeten
Gaan meer dan alleen woorden elkaar begroeten

Aanpassen

Aanpassen is het motto:
Doe dat zoals iemand die
stil het bad in glijdt
zonder het water te beroeren:
dat is aanpassen

Aanpassen –
Doe dat zoals je je
nieuwe kleding aanpast:
iets onwennig en wat te strak
maar wel iets dat je showen mag

Aanpassen –
Omdat alles je dat vraagt
en jij schuldloos, maar behulpzaam
dat gebeuren laat
En maar gebeuren laat

Aanpassen –
Tot het niet meer hoeft
en je knipperend met je ogen buiten staat
vrij maar onwennig naar buiten gaat
Nog lang niet onaangepast, een beetje naakt

Aanpassen –
Dat is zonder houvast toch aanpassen
aan een volgende tijd. Met nieuwe kansen 
en vast ook nieuwe zorgen. Maar toch, 
laat mij maar aanpassen aan morgen

In het kader van het project ‘Gouda achter glas’