Gouda

Waar Inez loopt.

Chris Bellekom

Waar Inez loopt, daar loopt ik ook.
We delen dezelfde stappen.
Op dezelfde tektonische plaat.
Op hetzelfde veen.
We zien dezelfde koppen.
We gebruiken dezelfde woorden.
Soms zelfs in dezelfde volgorde.
Alleen klopt mijn meter niet.

Leven is een spel.
Een theater.
Leven heeft niets om het lijf
Leven doe je per meter.
Leven is een dans vol beweging.
Haast je niet op de dansvloer.
Hou elkaar vast.
Omarm, omhels, beweeg.
Kus en zweet.
Hier en nu.
‘Memento hoc Momento’

Liefde zit ook in het geluk van andere mensen zal ze zeggen
en
Haast je niet om naar me toe te komen.
We hebben allemaal hetzelfde doel en
we hebben allemaal een andere reis.
En iedere reis begint met een metergrote pas.

“Hoe zou het zijn als men plotseling verdwijnt,
zou er een lege plek zijn op de aarde, een lege plek in een hart?
Het antwoord is ja.

Ze speelt nu tikkertje tussen het zonlicht en de bladeren.
Ze leerde me dat je door te zwijgen “misschien nog wel veel meer kunt zeggen.
Ze is het flinterdunne laagje stof.
Ze woont hier in de stad. Ze is de stad.
Ze dwaalt langs de katten in de raamkozijnen.
Ze zit in hofjes en hangt op muren.
Ze schildert de regen op het gras.
En hier wandelt ze krom tussen de zerken en streelt liefdevol de stenen.
Wrijft wat leven in haar oude benen.

“Of is het zo dat men verdwijnend ergens de juiste plaats vult op de aarde,
de juiste plaats vindt in een hart?”
Het antwoord is ja.

Waar Inez loopt, daar loopt ik ook.
We delen dezelfde stappen.
Op dezelfde tektonische plaat.
Hetzelfde veen.

Ze woont in het huis waar ik naar toe beweeg.
Iedere honderd jaar precies één meter.

–

Chris Bellekom
Stadsdichter van Gouda
Voordracht tijdens de opening van het Inez Meterjaar
13-04-2025 – Oude Begraafplaats

Gezichten van Gouda.

Chris Bellekom

Ik hou van mensen. Maar niet altijd.
Ik hou van Gouda. Maar niet altijd.
Ik hou van jou.

Ik hou van mensen die ook een hekel hebben
aan het woord diversiteit om te benadrukken
dat andere mensen ook mensen horen te zijn.

Lees in ieder gezicht een verhaal
De rimpels rond je mond zijn een roman.
En in iedere stem hoor je een gedicht.
Je ogen zingen een nog onbekend lied.
Er zijn liedjes van ver weg en liedjes van dichtbij.
In accenten die ik niet thuis kan brengen
Die hier desalniettemin thuis zijn.

We weven in en rond elkaar op straat
draaien misschien wel dezelfde cirkels.
Maar ik zag je pas voor het eerst
online op een foto in een krant.
Die vertelde me de andere kant.

Ik wist namelijk nog niet dat jij er ook was.
Het spijt me als ik boos tegen je deed
toen we tegen elkaar aan botsten in de Hema.
Je kende mijn verhaal niet.
Het was een slechte dag.
En je deed zo aardig ondanks mijn norsheid.
Je had een goede dag.

Ik hou van mensen. Maar niet altijd.
Ik hou van Gouda. Maar niet altijd.
Ik hou van jou.

Ik hou van mensen die met andere mensen praten.
Mensen die weten dat de we allemaal maar één taal begrijpen
Die taal is liefde. Kijk in mijn ogen.
Hier mag je even staren, gluren, ongegeneerd kijken.
Staar maar naar mijn foto.
Ik hou van jou.

–

Chris Bellekom
Stadsdichter van Gouda
Voorgedragen tijdens de opening van de expositie Gezichten van Gouda.
03-05-2025 – Jeruzalemkapel

Edith

Brecht Boekraad

Ik weet niet hoe je was
Maar ik weet dat je veel ouderwetse woorden gebruikte zoals ‘haast’ en ‘pas’
Het is gek om te bedenken dat je ouders had en een broer
En dat je lieve brieven schreef

Ik stel me zo voor
Dat je je vader als hij thuiskwam misschien wel in zijn armen vloog
Dat je broer stomme grappen maakte
En dat je moeder rode sokken haakte
Dat je nog niet veel begreep want je was nog jong
Maar dat je wist wat liefde was

Dat een storm niet meer was dan regen
Dat je naar het tikken op het dak luisterde met je broer
En dat jullie enkel zwegen
Dat je kinderboeken las
Dat je ’s zomers speelde in het gras
Omdat de wereld nog heel was

Het is gek om te bedenken
Dat een storm niet enkel regen bleef
Dat je je allerlaatste brieven schreef
Dat je nog niet wist wat je later wilde worden
Maar dat later later bleef

Brecht Boekraad
Gouda 20 februari 2025

bij de opening van de tentoonstelling ‘Edith: een gewoon Gouds meisje’ in museum Gouda

Raamkatten

Jeffrey van Geenen

Voor mij is het simpel
ik ben niet degene
die zomaar door glazen staart, nee,
dat ben jij

kijk maar:
kijk me gaan of liever gezegd
zie mij hier uitgebreid uitgestrekt liggen
genieten van de zon

ik zie je wel staan
ik voel hoe je mij zonder schaamte aangaapt
mij uitgebreid aanstaart
ik kan het hebben
bewonder mij maar

bedenk je
hoe ik zou voelen tegen je vingers
tegen je benen
dicht op je huid
zachtjes zacht zo veel zachter dan jij

ik steek mijn tong uit
lik me schoon
draai een rondje
op mijn kussen naar de zon
en soes wat, slaap
droom van vogels en vlinders en
het geluid van de blikopener
hallo! zegt hij hoopvol
hallo schoonheid kom maar eten
in de hoop dat ik eventjes
bij hem kom staan

raak me niet aan behalve
nee raak niet maar kijk me
kijk me gaan of liever gezegd
zie mij hier uitgebreid uitgestrekt liggen

dat is mijn geschenk aan jou
jij die achter mijn raam voorbijgaat
jij mag dat
kom nog maar eens kijken
hoe prachtig ik ben, ik

ben raamkat.

Jeffrey van Geenen

naar aanleiding van de expositie ‘Raamkatten’ van Astrid den Haan

Net even anders

Jeffrey van Geenen

Ik wil je vertellen over waar ik was
ver van hier met onbekende kleuren
geuren en waar alles net even anders gaat dan thuis
het weer het verkeer en zelfs de douche
hoe vriendelijk de mensen
hoe mooi alles wat ik zag

dat het zo fijn is weer terug te zijn
en dat ze ergens heel ver van hier
zo over Gouda vertellen.

Jeffrey van Geenen

Kom je?

Jeffrey van Geenen

Niemand zag de eekhoorns
langs de brandtrap omhoog klauteren
moeders liepen bellend winkels in
vaders duwden haastig kinderen naar huis

en ik begon zonder dat iemand er iets van zei
naar boven te klimmen, ver boven de stoeptegels
naar een overvol balkon vol planten
langs takken naar een sedumdak

steeds hoger en hoger door bladerdek
en over boomtoppen tot ik hoog boven de stad
een stiekeme groene wereld vond
vol bloemen, struiken, bomen en dieren
die we beneden niet meer kenden

ik wilde je een foto sturen maar
er is hier geen bereik
dus strooide ik mijn
woorden uit
over de stad

kom je?

Jeffrey van Geenen

Zomer in de stad

Jeffrey van Geenen

En als die zon dan eindelijk schijnt
de huizen de gebouwen
zelfs de stenen van de straten
verhit tot je niet anders kan
en je er uit moet

zoek dan de grens op
van de bebouwde kom
zet een stap erbuiten:
de lucht voelt zachter

het weiland de sloten
de rust het groen
blijken altijd dichterbij Gouda
dan je verwacht.

Jeffrey van Geenen

allemaal zoekers

Jeffrey van Geenen

Je kan een bed neerzetten
en een thuis maken
op de meest onverwachte plekken
wij zijn allemaal zoekers
of prijzen ons gelukkig
dat we al gevonden hebben

een buurthuis is nog geen druppel
op een groeiend plaatselijke probleem
maar dertien van ons mogen het zoeken staken
een kamer inrichten en kijk, zoek mee
er zijn nog meer plekken waar we passen
waar een mens kan waar een mens mag zijn
tot we genoeg bedden hebben opgemaakt
niemand meer hoeft te zoeken
en wij ons allemaal gelukkig weten
dat jij en ik een thuis hebben gevonden.

Jeffrey van Geenen

Heropening van de Buurtstee als kleinschalige wooncomplex voor jongeren

Goudgravers

Jeffrey van Geenen

Welkom in de stad die was
als je hier diep in de grond zoekt naar gangen
vang je hooguit een glimp geschiedenis
je graaft geen balzaal op van de gravin
vindt geen slotgracht vol goudglanzend veen
bouwt geen kasteelmuur van IJsselstenen

dat is allemaal geweest
afgebroken
voorbij
maar jij en ik:
wij lopen hier
in de stad die is
in de stad die wordt
in de eeuwen die wij erbij verzinnen.

Jeffrey van Geenen

Bij een opgraving is een klein deel van het verdwenen Kasteel van Gouda teruggevonden – traptreden dieper het verleden in.