het langgerekte lijf van de slak glijdt over koud asfalt neemt voorrang op medeweggebruikers riskeert vroegtijdig overlijden de overkant is ver met deze snelheid Aart Both
seizoenen
Lentegezicht
De stad toont ineens een ander gezicht
we komen voorzichtig uit de winterstand
we begroeten elkaar met een lach
en een traan, als na een lang weerzien
onze blik weer naar buiten gericht
De stad toont ineens een ander geluid
vogels kwinkeleren en fluiten hun verhalen
ze twitteren over korte broeken en rokjes
en blote voeten in sandalen
het carillon zet in met een lentelied
De stad geeft ineens een ander gevoel
de dagen dragen de belofte van het licht
stralend over bruggen, sloten en verlaten
de nieuwe dag voelt niet verplicht
maar als een geloof
om nu een nieuw venster te openen
Om nu te beginnen aan een nieuw gedicht
Het zou zomaar zomer kunnen worden