Verpleegkunst

En ofschoon je nu naar huis zou gaan

jij zwijgend en onbekend
door de straten van de stad zou gaan
juist nu
de schimmen in mijn kamer
langer dreigen te worden
langer dan de schaduwen van een delier
mijn doodsangst pulseert
op het kunstmatig zoemen van mijn vitale signalen
ben je op zachte voeten teruggekomen
stem jij als een concertmeester het instrumentarium op elkaar af
leg je jouw hand heel even op de mijne
dan
kleurt het witter en helderder in mijn hoofd
tuimel ik terug op aarde

En als je dan weggaat
zal alles om mij heen lichter zijn
zal de pijn zachter voelen
zullen alle geluiden zingen als in een helend intermezzo
dan leg ik mijn hoofd op mijn armen en slaap

En als je dan morgen terugkomt
zal ik niet genezen maar veel beter zijn
dan zal ik je bij je mooiste naam noemen

Verpleegkunstenaar

Ik maak je uit

Ik heb je binnengehaald. Ik genoot van je geur
vermengd met de lucht van het frisse gras
waarin ik languit lag terwijl ik probeerde te vergeten dat
mijn vaders lijf kas was versleten
toen hij -nog jong- de pijp aan Maarten gaf
ik na het uitstrooien van zijn as bittere tranen hoestte
en jou meteen weer nodig had
als troost. Ontkennend dat dit nu een verslaving was

Zo vaak heb ik je voor eens en voor altijd uitgemaakt
maar toch weer aangestoken en daarna extra diep geïnhaleerd
Mijn vingers, het rollen niet verleerd, leidden een eigen leven leek het wel
Alsof ik even niet had opgelet. Mijn wil stond buiten spel

Vandaag zag ik mijn vader in een winkelruit
Zijn grauwheid, de mondhoeken gerimpeld
als in een groot verdriet
Hij groette niet

Toen trapte ik je uit

Goudse liefde

Zal ik jou vergelijken met de zoetste appeltaart
vers gebakken op een late zomerdag in september?
Ik heb jou liever

Ik heb je liever dan dat
Ik heb je liever dan
pastelkleurige bruidssuikers
na een belofte van eeuwige trouw
Veel liever heb ik jou
met een kop koffie
aan een karig gedekte keukentafel
en liever dan het genieten van
een koninklijk ontbijt
tussen de lakens bij het eerste ochtendlicht
geniet ik jou

Ik heb je liever dan een lang verhaal
Ik dicht jou liever in een kort gedicht:
Goudse stroopwafel
ik proef je rond goudgeel geruit

Zolang jouw stroop stroomt door mijn bloed
zal ik je vergelijken met het zoetste zoet
zal ik je proeven als de verleidelijkste kus
lust ik je liever dan mijn liefste lust

De laatste stap

Twee jaar geboeid door Gouda
Gezien gehoord beroken en betast
Met meer dan een vluchtig raken
Ervaren wat mij in de stad beroerde
En wat mij in de stad deed krimpen

Ik heb gadegeslagen hoe de stad
Wilde en niet kon, ontdekt hoe de stad
Kon en niet deed, bemerkt wat de stad
Naar buiten waaiert en ondervonden
Wat de stad naar binnen zuigt

Ik heb gerouwd …
Zoveel natuur ontacht
Zoveel cultuur ontwonderd
Zoveel kansen onbevrucht
Waarom valt uit onze handen
Ons gezicht van later jaren
Die fijne potloodstreepjes
van onberekende waarde?

Winterfeesten

Een feest: de stoomboot, de Sint
Wijsgemaakt geloof
Een feest: het donker, de kaarsen
etalage uit de pas
Een feest: onderdoorgang, geheimenis
uitgelicht fantoom
Een feest: de glazen, het kunstlicht
eetbaar stadhuis

Samen vierden wij winterfeest
Wij stonden samen op de kade
Wij stonden samen op de Markt
Werden samen betoverd en bedot
Samen schaatsten we op de singel
Samen herinnerden wij ons vroeger

Alle Gouwenaren samen
of … toch niet allemaal?

Verbinding

Gouda kijkt naar buiten
Opent onze wereld
Onze ogen

Voor de mensen van de wereld goede dokters
Voor de dorpen van de wereld goede wegen
Voor de boeren van de wereld eerlijk loon
Voor de vrouwen van de wereld eerlijk recht
Voor de kinderen van de wereld onderwijs
En voor de dieren van de wereld respect

Er is geen verschil tussen daar en hier
Alleen de dagen van gisteren zijn ongelijk
Toen wit nog wit en zwart nog zwart was
Vandaag zien we elke uithoek in de wereld
Als wij maar kijken, dan zien we elkaar
Kiezen wij voor samen, dan wint iedereen

Morgen kijken de kinderen
Over onze schouder en vragen:
Waarom was het toch zo moeilijk?

Vandaag kiezen wij voor morgen
Voor vereniging
Voor samen
Voor één