Selectie, stimulering en ondersteuning van de Goudse stadsdichter
Ik droom van dichten na Corona als alles weer kan rijmen zoals het nu niet doet Ritme is er wel - lange dagen van opstaan en weer naar bed gaan van achter laptop stofzuiger en weer naar bank en TV gaan Maar rijmen, in de zin dat het klopt en niet zomaar stopt doet het niet Er is publiek, maar dat zie ik niet Er zijn woorden, maar klanken hoor ik niet Niet echt Ik droom van dichten na Corona Dan gaan ogen handen en lijven elkaar weer ontmoeten Gaan meer dan alleen woorden elkaar begroeten
Aanpassen is het motto: Doe dat zoals iemand die stil het bad in glijdt zonder het water te beroeren: dat is aanpassen Aanpassen – Doe dat zoals je je nieuwe kleding aanpast: iets onwennig en wat te strak maar wel iets dat je showen mag Aanpassen – Omdat alles je dat vraagt en jij schuldloos, maar behulpzaam dat gebeuren laat En maar gebeuren laat Aanpassen – Tot het niet meer hoeft en je knipperend met je ogen buiten staat vrij maar onwennig naar buiten gaat Nog lang niet onaangepast, een beetje naakt Aanpassen – Dat is zonder houvast toch aanpassen aan een volgende tijd. Met nieuwe kansen en vast ook nieuwe zorgen. Maar toch, laat mij maar aanpassen aan morgen
In het kader van het project ‘Gouda achter glas’
In de fragmenten van een nacht Door de flarden van een vreemde stad Bij het wachten op een vliegveld In de schaduw van verbaal geweld Waar ik ook ben, waar ik ook ga Enkel in Gouda ben ik thuis Want dat is waar jij bent Dan ben ik bij jou In de steden van ons land In de glazen torens aan haar rand Wetend dat daar niets enkel fout is Maar ook niets enkel goed Dan denk ik: ik weet waar ik naar terugga Enkel in Gouda ben ik thuis Want dat is waar jij bent Daar ben ik van jou In het vouwen van een trui In het aaien van onze kat In het even een boekje kopen bij Verkaaik Het soort boekje waar jij van houdt Ja, enkel in Gouda ben ik thuis Want dat is waar ik op je wacht Daar ben ik er voor jou Toch? Wee de liefde die van een dichter houdt Weet je wel zeker of je van mij of van mijn woorden houdt? Is het niet zo dat je nooit zeker weet of het niet steeds alleen om mij, mijn woorden en mijn ego gaat? Inderdaad. Maar de werkelijkheid is ook dat ik zelf dat lang niet altijd weet of wil En dat enkel daarom al, ik altijd terug naar Gouda en mijn liefste ga En dat jij dat, nog altijd in liefde gebeuren laat
Gedicht voorgedragen in de finale van de
Stadsdichtersverkiezingen Gouda 2020
als bijzondere opdracht: “Gouda in enkelvoud”
jij bent lijf waar ik niet vanaf kan blijven ik kneed jou jij raakt mij dringt binnen ik in jou en jij in mij uiterst fijngevoelig rauw laten niet los Aart Both
Ik ben uw nieuwe stadsdichter En had zo graag willen dichten over veel te hoge parkeertarieven overvolle afvalbakken en ander ongerieven Maar nu ben ik uw crisisdichter virusdichter, beurzen- en te hoog waterdichter Kan mijn dichtwerk nergens kwijt Word door iedereen gemijd Had het mij zo anders voorgesteld Voel mij een beetje uitgesteld
Naar aanleiding cartoon in Goudse Post 11 maart 2020
Steun voor de mensen in het wit Steun voor de grote familie in een te kleine flat Steun voor de ZZP’er die naar zijn lege handen staart Steun voor de winkelier die voor zijn onverkochte voorraad staat Steun voor de premier met zijn moeilijke verhaal Want we zijn allemaal deel van dat moeilijke verhaal Steun voor de onderwijzer bij de lastige afstandsklas Steun voor de journalist met een invoelend verslag Steun voor de tandarts die boven een mond moet hangen Steun voor de ambulancebroeder die een zieke letterlijk op moet vangen Steun voor de vrijwilliger die met iemand zonder aanspraak spreekt En steun voor iedereen die ik ten onrechte vergeet Steun, steun, steun voor ieder die het nodig heeft Alleen is en behoefte aan een woordje heeft Samen is en verschillende behoeftes heeft Steun ook, als ik het vragen mag, voor onszelf Dat we gewoon gezond mogen blijven of sterk aan de andere kant van Corona verschijnen
Het riet is de baas van de waterkant. Aan zijn voeten buigen de varens, kruipen kamperfoelie en bitterzoet. De planten kennen hun plaats in het plan. Ik loop verloren met een zaailing in mijn hand. De grote, allesomvattende orde, wat begrijp ik ervan? Hoe zou ik in staat zijn één plantje te plaatsen zonder het plan te verstoren?
De belofte van voorjaar verzandt in zinderende dagen. Merels liggen in verstofte aarde uitgespreid. Voordat je het doorhebt, bloeien de papavers, verkondigen de zenders oorlogstijd. Ik ren rond met gieters water. Alles vlucht de scheuren in, waarna het in diepe grond verdwijnt.
De aarde is de thuisplaats van het water. Het water is de rusteloze van de aarde. De wolk is de lichtheid van het water. Het water is de zwaarte van de wolk. De regen is de verdeeldheid van het water. Het water is de eenheid van de regen. De vijver is de bewaarder van het water. Het water is de waarde van de vijver. De sterren zijn de vergezichten van het water. Het water is de spiegel van de sterren. De diepte is de donkerte van het water. Het water is de flonkering van de diepte. Een verscholene is de schepper van het water. Het water is de schuilplaats van de schepper.
Het liefste ben ik uit de tijd loop ik op klompen draag ik ruwe wol heb ik die vormeloze vilthoed op wat is dat toch met mij? De handelaren in oud ijzer weten precies waarvoor ze komen behoud van energie want niets verdwijnt uit dit heelal en nooit komt er iets bij. Wat er is, dat was er altijd al materie, leven, pijn toch, in het diepste van mijn wezen voel ik er schuilt iets nieuws in mij.