Selectie, stimulering en ondersteuning van de Goudse stadsdichter
Ik schoof het in mijn schoenen
een brief met alles waar ik
op dat moment aan dacht
eerlijke lonen iets met wonen
en dat dan alles goed zou komen
en als ik morgen wakker word
– surprise, surprise!
ontdekken we dat alle schoenen zijn gevuld
maar niet wie elkaars lootje had
dus ruilen kan niet meer
ik kan alleen maar hopen
dat jij blij bent
met wat ik voor jou heb gekozen
en dat we de volgende keer
een beter lijstje maken.
Het staat omcirkeld in de agenda
je hebt de ochtend strak gepland
voorbereid hoe laat we van huis gaan
waar we de fiets neerzetten
waar we langs de route staan
en wie welke regenjas nog past
houdt zicht dat te grote
mensen en kinderen
op jacht naar snoep
en selfies
niet voordringen
schat in hoe lang nog
want het is zaterdag
en er moet straks veel meer
tot uit kinderkelen
tussen alle geluiden
van ouders, beatboxen
en duizend-en-een vrijwilligers
die ene melodie klinkt
de woorden zijn veranderd
maar het danst door je lijf
en je voelt ineens
dat het zo spannend is
of hij komt, nee, dát hij komt
omdat je hard genoeg zong
en best braaf bent geweest
en dat vannacht
wanneer je slaapt
je lijstje meegenomen wordt
en het paard je wortel lust
en je voelt ineens
dat het zo spannend is
of hij iets, nee, dát hij iets
in je schoen heeft gedaan
langs de route
zwaait de Sint
en alle mensen
zwaaien
terug als kind.
Jeffrey van Geenen
Het is nog maar net november
en de laatste bladeren vallen
van drijfnatte bomen
zodat jij weer kunt kiezen
of je links- of rechtsom
tussen de takken door
de maan wil zien schijnen
ze zijn er maar druk mee
strooien met folders en woorden
vol grootste verwachting –
wie weet wordt het waar
maar deze zaterdag gooien we wonderen
en hopen we, zingen we, geloven we
met de kinderen mee: alles komt goed
want hij komt, hij komt.
Jeffrey van Geenen
Ik versta de doden vaak zo slecht
opa fluistert wat onhoorbaars
het portret van oma kijkt mij zwijgend aan
bij de heg zie ik een buurman
van vroeger staan
zijn kat geeft geen kopjes meer
-ik weet niet wat dat zegt
Ik kan wel honderd vragen stellen
de dode antwoordt weinig terug
’t is of een bioloog verzucht:
waren het maar dichters.
Waren het maar dichters geweest
dan konden bundels je vertellen
wat iemand met een blik bedoelt
hoe voor haar de leegte voelt
in een lijf dat niets meer weegt
maar oma blijft zwijgen
de wind waait fluisterwoorden weg
nieuwe buren planten ook dit jaar
een ooievaar naast de heg
hoe slechter ik de dood versta,
hoe meer ik houd van wie nog hier
het hart het klopt het trilt het beeft
voor hoe lief en hoe schoon en
hoe mooi alles,
alles,
alles
wat nog leeft.
Jeffrey van Geenen
Het is zoeken naar een oud gevoel
in te moderne tijden
Het gaat om de kitsch van kerst
om bomen en gekleurde ballen
Het gaat om stilstaan en herhalen
en het vragen naar wat komen gaat
En wat wij vragen is een
witte kerst in een warm klimaat
En wat wij willen zijn clichés
op zoek naar de waarheid
Kerst en nieuwjaar –
Ik glimlach en verlang ernaar
Peter Noordhoek
Hoop is een Markt vol vreedzame mensen.
Schoonheid is een heel oud stadhuis.
Verwachting is het stil zijn van velen.
Wonderbaarlijk is het wijken van de wolken.
Vertrouwd is de verschijning van de maan.
Geloof is een knipoog naar de hemel.
Jan Graafland
Elk jaar weer
worden we betoverd
door kaarsen.
Vijftig jaar lang
al gezang
rond het stadhuis.
Of je nu een zwerver
of de koningin
zelf bent,
bewonder Gouda
bij kunstlicht
en voel je
hier thuis
Frouwkje Zwanenburg
Het Houtmansplantsoen verkleurt
de herfst sluipt onze straten in
de eerste blaadjes dwarrelen
naast hun korven terwijl aarzelend onze truien tevoorschijn komen
verderop woedt een storm
dus kom maar binnen –
er zijn stoelen aan de lange tafel bij mij thuis
in mijn buitenwijk
waar jij mag gaan zitten
we hebben glazen
we hebben thee
een bord met lekkers
en een bord om op te spelen
je mag uit alle poppetjes kiezen
het maakt niet uit welke kleur je wilt
hoe het spel ook loopt
ik hoop dat je je bij mij
nooit in een hokje voelt
dat we onze kleuren blijven mengen
iedere dag een nieuwe vlag ophangen
trots op iedereen
die welkom is
bij mij thuis
Jeffrey van Geenen
In iedere buurt staat een partytent
met vers gezette thermosflessen
thee van Miriam koffie van Rachid
de buren die je dagelijks ziet
op straat
zwaaien naar de buren die vaker
binnen blijven
ze zwaaien vanachter hun ramen terug
mag ik vandaag een andere buurt
ik ben de mijne nog lang niet zat
maar de jouwe heb ik
nog niet gehad nog niet gekend
ik weet niet waar jij bent als je
thuiskomt
wie naast je woont
wat jullie daar samen doen
al woon ik een kilometer bij jou
vandaan
al lijken we in bijna niets in
wat we denken wat we vinden
wat we eten hoe we heten
toch horen we bij elkaar
wij zijn Gouwenaars
en daarin zijn wij gelijk
al woon ik in een andere wijk dan jij
we steken onze hand op
knikken naar elkaar
jij
bent mijn buur.
Jeffrey van Geenen
Al miezert de zon nog dagen: het is zomer
je herkent het in de winkels en op straat
alle vaste figuranten hebben deze weken
een vervanger geregeld
om hun hangplek te bemannen
vertrouwde vakkenvullers zijn op vakantie
en zelfs voorbijgangers lopen minder gehaast
naar het stadhuis
de gasten op het terras spreken Engels Italiaans
er klinkt Frans op ons Montmartre
en Duitsers wijzen elkaar in ‘Oh’s!’ en ‘Ah’s!’
naar de plekken die wij zo goed kennen
dat wij ze niet meer zien
de torens
de gevels
de grachten
de Sint Jan
en dat is misschien het mooist van allemaal
als je kijkt waar zij genieten mag je Gouda herontdekken
een verzameling foto’s met lachende mensen
in onze zo bekende stad
en al miezert de zon dan nog dagen: het is zomer
in de mooiste stad om weer thuis te komen.
Jeffrey van Geenen